Skandali i përgjimeve të prokurorisë që tregonte se si dy shefa policie manipulonin me para në dorë dëshmitarin kryesor të dosjes së Agron Xhafajt, i publikuar në “Opinion” nga ish-deputeti Salianji është i paplotë dhe i pakuptueshëm për ata që nuk kanë dëgjuar fjalimin e Edi Ramës në kongres.
Fundjavën e shkuar, nga sheshi “Nënë Tereza”, kryeministri ironizoi kadrinjtë e studiove që pyesnin njëri-tjetrin për çështjen “Babale”. Me stilin tashmë të njohur, që e detyron të qesharakëzojë aferat që i djegin më shumë, ai këmbënguli në versionin e vjetër, se historia e përgjimit të vëllait të ish-ministrit të Brendshëm, qe një shpikje e inskenuar nga opozita dhe media.
Që kur kjo histori shpërtheu gati dhjetë muaj më parë, Rama gënjeu publikisht, se ai kishte provën e një laboratori ndërkombëtar shkencor, që mbronte versionin e tij. Por, përfundimet e këtij “laboratori”, të cilit nuk ia tha kurrë as emrin dhe as origjinën, u hodhën katërcipërisht poshtë si nga ekspertët italianë të kriminalistikës, po ashtu edhe nga homologët e tyre britanikë.
E megjithatë, gaztori që herë pas herë bën edhe rolin e kryeministrit, vazhdonte të fliste për mediat e kazanit që fabrikojnë histori, për SHQUP-in që është kthyer në ‘Kinostudio’, për derexhenë ku ka përfunduar babalo-partia.
Sot ne e dimë se nga rridhte siguria e fjalimeve prej klouni, që nuk e kursente sarkazmën për ata që vazhdonin të këmbëngulnin në skandalin e përgjimit që e implikonte vëllain e ish-ministrit në trafikun e drogës.
Në mënyrë miope dhe me vetëbesimin e tepruar se është në gjendje të manipulojë gjithçka, Rama kishte garancinë e bashibozukëve që e patën siguruar për manipulimin e një dëshmitari të rremë.
Dhe këtu rikthehemi te dy drejtuesit e policisë së Fierit, Berti Nushi dhe Andon Marko që u morën me përpunimin e këtij dëshmitari. Pyetjet që lindën pas dëgjimit të përgjimeve të shfaqura në “Opinion” ishin të shumta:
Si një drejtor dhe nëndrejtor policie mund të merret personalisht me një njeri që mbahet në mbikëqyrje nga prokuroria?
Pse duhet ta ndjekin nga pas, këmba-këmbës dhe ta bëjnë tapë me birra?
Pse duhet ta “bezdisin” edhe kur është duke zbrazur ujin e hollë në WC?
Pse duhet t’i japin llogari për lëvizjen e “shefit të madh” jashtë shtetit?
Pse duhet t’i dërgojnë në fund të fundit pako me para të pista?
Pse duhet që më tej të rrezikojnë edhe burgun, duke deklaruar në prokurori ndryshe nga ç’tregojnë përgjimet, se e kanë takuar vetëm një herë të vetme Alizotin?
Natyrisht, edhe profesionisti më i keq që e ka veshur vetëm prej pak ditësh uniformën nuk mund të vepronte në mënyrë kaq amatore. Por, fatkeqësia e Berti Nushit dhe Andon Markos nuk ishte se u sollën si policë të paaftë, por se vepruan si rilindas të devotshëm.
Ata paguan me para, dehën me alkool, shoqëruan me respekt dhe pranuan të tallen nga një delinkuent, i cili i nevojitej rilindjes.
Sepse po t’i kthehemi edhe njëherë pas historisë që plasi në 14 maj të vitit të kaluar, ajo ishte shumë e rëndë. Nga PD-ja u transmetua një videopërgjim, që pretendonte se vëllai i ministrit të Brendshëm, Agron Xhafaj merrej me trafik narkotikësh në Vlorë. Pas skandalit ‘Tahiri’, vërtetimi i kësaj akuze ishte shkatërrimtar për qeverinë. Ndaj, ajo u detyrua të bënte dy lëvizje, së pari të dorëzonte menjëherë Agronin për krimet e mëparshme që kishte kryer në Itali dhe së dyti, të ndizte makinerinë e propagandës për të thënë se kjo ishte një shpifje.
Rama fillimisht gënjeu me historinë e njohur se ai kishte provën shkencore që përgjimi ishte i sajuar. Por, pasi Roma refuzoi ta konfirmonte këtë version dhe pasi Londra dha një përgjigje krejt të ndryshme nga sa pretendonte kryeministri, alibia duhej të shpikej në Tiranë.
Për këtë u gjet një kontingjent i policisë, si Alfred Alizoti, që u tregua i gatshëm (ndoshta duke marrë para edhe në këmbim të disa muajve burg) të pohonte se qe ai, aktori që e kishte interpretuar zërin e Agron Xhafajt.
Pikërisht, ky hall, ky merak për të shpëtuar shefat e tyre nga diskreditimi i shty dy drejtues të lartë policie të shndërroheshin në lolot e një keqbërësi lokal. Në emër të kësaj devotshmërie okulte, ata u sollën si shoqërues dhe pagatorë të Alizotit. Natyrisht, nga njëra anë, krimi i tyre është i paprecedent. Tentativa e një polici për të shpikur dëshmitarë dhe për të fabrikuar prova flet për korruptimin ekstrem të tij.
Por, nga ana tjetër, fati i tyre është sa tragjik po aq edhe komik. Sepse që të garantonin se nga kjo histori partia e tyre do dilte me nder, ata u shndërruan në vegla të një banditi ordiner.
Prandaj historia e tyre kriminale nuk mund të marrë kuptim, veçse nëse atë e lidh me fjalimin e fundit të Edi Ramës. Me atë kur tallej me kundërshtarët e tij, që vazhdonin të merreshin me historinë e “Babales”.
Në fakt, përgjimet tregojnë të kundërtën. Tregojnë se ordinere dhe qesharake është administrata që ai ka ngritur, janë fabulat që Rilindja do t’iu shesë si ushqim për të përtypur shqiptarëve.
Por, për të kuptuar këtë të vërtetë nuk duhet të shikosh fasadat e kongreseve, por të dëgjosh përgjimet e bisedave të njerëzve të saj me kriminelët.
